Zofia Juszczak na św. Jerzego

„To była moja ukochana lalka Lucynka – mówi Zofia Juszczak – otwierała i zamykała oczy. Miała niestety sztuczne włosy, choć wtedy lalkom mocowano najczęściej prawdziwe. Stoję na ulicy św. Jerzego przed kamienicą, w której się urodziłam i mieszkam do dnia dzisiejszego. Mój dziadek zamieszkał tutaj w 1920 roku. Zdjęcie zrobił mój wujek, brat mamy, który często przyjeżdżał do nas z Krakowa. Uwielbiał fotografować, nie rozstawał się z aparatem. Mama starała się żebyśmy z siostrą były zawsze schludnie ubrane. A czasy były przecież trudne. Pomagała jej w tym babcia, która kiedy przyjeżdżała z Krakowa, zasiadała do maszyny i nas obszywała. Płaszczyk, który mam na sobie to także jej dzieło”. (MMB)