Zofia Juszczak w Parku im. Jana Pawła II

„Do parku mama prowadzała nas bardzo często – opowiada Zofia Juszczak – choć prawdziwego parku jeszcze wtedy nie przypominał. Dokładnie widać to na zdjęciu. Puste pole i rachityczne drzewka. Ale na Wildzie innych terenów na spacery wtedy nie było. Wczesna wiosna albo jesień, bo jestem ciepło ubrana. W wózku śpi mój młodszy brat Michał. Na spacer, jak zwykle wzięłam moją ukochaną lalkę Lucynkę i, o zgrozo, niedbale rzuciłam ją na ławkę. Pewnie dlatego, że tak bardzo chciałam się bawić w piasku. Wiaderko tata zrobił mi ze starej puszki”. (MMB)